حس رهایی داشتن در اصل زمانی است که به‌اصطلاح «ماهی ناگهان متوجه می‌شود که اطرافش را آب فراگرفته و این آب همان “خدا” است». سفر عرفان یک عمودی رو به قله نیست مقصد این سفر همان لحظه بیداری است. زمانی که برای رسیدن به مراقبه تلاش می‌کنید و به عمق مراقبه دست می‌یابید، فروتنی شما را در برگرفته و از آن به بعد روح شما مانند یک کودک ساده و بی‌آلایش شده و باعث می‌شود شما همواره به دیگران اهمیت دهید و عشق بورزید و به حرف‌های آنها به شکلی گوش دهید که انگار زیباترین داستان هستی را از زبان آنها می‌شنوید.
من در این اپیزود به شما آرامش و چگونگی نگه‌داشتن آن را یاد خواهم داد و در کنار یکدیگر به داشتن یک حس مانند بیداری خواهیم رسید. این بیداری بدین معناست که کم‌کم متوجه فضای پیرامون خود شده و به این درک و باور خواهیم رسید که جایگاه حقیقی ما به طور یقین در آغوش خداوند است.
اولین باشید که نظر می دهید