از تنهایی فرار نکنید

تنهایی واژه‌ای است زیبا هرچند بسیاری از افراد آن را کلمه‌ای ناپسند می‌پندارند. انسانی که به‌تنهایی علاقه‌مند است را نمی‌توان فردی دانست که تاریک دنیاست و آدم به دور نام داد. درست است که ذات انسان بر اساس روابط اجتماعی و مهر و محبت به دیگران سرشته شده است ولی قطعاً حکمتی در پس وجود واژه‌ای بنام تنهایی در بحث خلقت انسان نهفته است که باید آن را کشف کنیم. باید گاهی تنهایی را در زندگی خود تجربه کنیم که یاد بگیریم در زیستگاه این جهان پیشرفت نخواهیم کرد مگر آنکه بتوانیم برخود اتکا کنیم و آینده خود را خودمان بسازیم. درست متوجه شده‌اید، منظور من از تنهایی در اینجا، گوشه‌گیری و عزلت گزیدن در جهان هستی نیست بلکه نگاهی متفاوت به واژه تنهایی داشتن است. ما می‌توانیم تنها باشیم ولی همه ما را دوست داشته باشند چون خلاقیت، دانش، مهربانی و تمام لذت‌های خوش جهان هستی را با اتکا به خودمان به دست آورده‌ایم و همه آن‌ها زاده منی است که اگر کسی را هم نداشته باشم خواهم توانست با آن ویژگی‌ها دنیای جدیدی برای خود بسازم. پس بیایید از امروز تلاش کنیم از تنهایی معنوی فرار نکنیم تا همه بدانند من در تنهایی معنوی خود، تنهایی جسمی و دنیوی خود را جبران کرده‌ام و به‌خاطر ویژگی‌های منحصربه‌فردی که در وجود خود نهادینه کرده‌ام هیچ‌گاه مغلوب تنهایی دنیوی نخواهم شد.