درآمدی بر مبانی دیالکتیک روح
با گذشت زمان، انسان که به تدریج پای بر دنیای دوگانگی نهاده، از درونش که کانون وحدت است، غافل شده و توجه خود را به عالم بیرون معطوف نموده است. این توجه، آن چنان است که به مرور زمان و با گذشت سالیان، نه تنها عالم درون را به فراموشی سپرده، بلکه حتی اصالت ذاتی خود را منکر شده و تجارب ارزشمند درونی و باطنی را که در طول تاریخ با آن سر و کار داشته و امور روحانی خود را بدین وسیله مدیریت می‌کرده، دروغ و خرافه می‌شمارد.
اولین باشید که نظر می دهید